Live, Laugh, Love! over armkousen en meer….
Blog 3 (mei 2022)
Live, Laugh, Love! Mijn lijfspreuk sinds een jaar of 6. Sinds de dag dat ik een zogenaamde armkous, oftewel steunkous voor mijn linkerarm moest gaan dragen. Dat klonk en klinkt voor mij nog steeds iets als voor oude dames….die last hebben van vocht in hun armen of benen. Ik had er in ieder geval nog nooit van gehoord maar sinds juli 2016 weet ik er helaas alles van.
Na een traject van alle mogelijke ‘k’ behandelingen tegen borstkanker (juli 2015 – februari 2016) kreeg ik in de zomer van 2016 last van lymfoedeem, en dat was ook niet zo heel vreemd, want aan mijn linkerkant heb ik dus bijna geen lymfklieren meer. Ondanks dat ik in de eerste maanden na de operatie geen klachten had, staken deze in de zomer, waarschijnlijk door de warmte, toch op.
Helaas helaas…dat was en is nog steeds heel erg balen. Maar om er nog iets leuks van te maken besloot ik een leuke armkous uit zoeken en zo kwam het dat ik de woorden Live, Laugh, Love kon laten in borduren. Nog steeds krijg ik hier vaak leuke opmerkingen over! En hoe toepasselijk zijn deze woorden als je weer helemaal ‘schoon’ bent verklaard (niet genezen hoor….dat duurt nog even….) en eindelijk, na maanden van ziekenhuis in, ziekenhuis uit, chemo’s, operaties en bestralingen; dus behoorlijk afzien, weer aan het ‘gewone’ leven kunt deelnemen….
Inmiddels ben ik aan mijn zoveelste set kousen toe en heb ik ook een donkerblauwe met het motiefje pied de poule in mijn assortiment; ook zo leuk! Dit is ook de reden dat ik vaak lage mouwen draag, je zult mij zelden in het openbaar zien met korte mouw….alleen als de mussen van het dak vallen trek ik korte mouwen aan. Onzin? Misschien wel ja, maar ik voel me gewoon een oud wijf met die kous om mijn arm….en de kleur is ook zo…wat zal ik zeggen…..oudemensenbeige…..
Maar er is hoop aan de horizon….afgelopen januari ben ik geopereerd (www.thelymptrial.com) en heb ik zogenaamde omleidinkjes tussen lymfvaten en bloedvaten gekregen. Binnenkort gaan we proberen om de kous af te bouwen en dan hopelijk uiteindelijk in de prullenbak ermee!
Risico’s durven nemen!
blog 2 december 2021
Tja en toen? ….. Toen zat ik zonder werk en wilde eigenlijk nog maar één ding: mensen trouwen en samen met hen de liefde en het leven vieren. Het liefst met een vleugje allure, want zoals ik al zei, houd ik wel van een tikkeltje chique; mooie spullen met een gouden randje, dierbare spullen vol herinneringen en vooral ook van mooie en betekenisvolle woorden. Woorden die misschien niet elke dag worden uitgesproken, maar die er zo toe doen!
Inmiddels kwam er dagelijks een post voorbij van een geweldige business bootcamp van Carina Roemers om zelfstandig trouwambtenaar te worden, dat kon geen toeval zijn! Na wat wikken en wegen, want het was best een flinke investering, besloot ik hiervoor te gaan. Ik had geen betere beslissing kunnen nemen!
3 dagen lang werd ik onder gedompeld in de wereld van trouwen, ceremonies, speeches schrijven, livemuziek, trouwfotografie, mindset, branding en nog veel en veel meer. Het was in één woord GEWELDIG! Meer dan enthousiast kwam ik na drie dagen vol energie terug en met voldoende bagage om voor mezelf te starten als zelfstandig trouwambtenaar. Het grote avontuur kon beginnen!!!
Om uit al die informatie die ik had opgeslagen en opgeschreven een plan te maken was nog best een uitdaging, maar gelukkig was daar het 100 dagen plan (wel eens van gehoord?) … een plan met input voor 250 dagen in 100 dagen willen proppen… maar ik ben maar gewoon van start gegaan. Instaposts maken, beginnen met de website samen met Toine, mijn oudste zoon, logo bedenken met Maurits, mijn man, en een fotoshoot regelen bij vriendin en beeldstrateeg Marieke.
En zo begon alles langzamerhand vorm te krijgen. Later zou blijken dat er nog vele hobbels op mijn pad zouden komen, maar het voelde fantastisch om voor mezelf bezig te zijn en alles wat in mijn hoofd zat uit te werken en werkelijkheid te laten worden!
Tja en toen….. was ik er helemaal klaar voor… maar moesten de bruidsparen mij nog vinden…. maar hoe dan? Later meer over deze ontdekkingstocht!
Open Raampje..
blog 1 november 2021
Zoooo, hier is ie dan, mijn eerste blog! Graag neem ik jullie mee in mijn grote avontuur om als zelfstandig trouwambtenaar aan de slag te gaan. Afgelopen maart kreeg ik te horen dat mijn contract bij Paleis Het Loo niet verlengd zou worden door corona en ik per 1 april zonder werk zou komen te zitten. Tja, die had ik even niet aan zien komen. Heel erg jammer, maar zoals altijd als er ergens een deur gesloten wordt, gaat er ergens anders weer een raampje open.
Dat het iets in de trouwwereld zou moeten gaan worden, was wel heel snel duidelijk, daar lag mijn ambitie al een tijdje. Weddingplanner, Babs bij een gemeente, zelfstandig trouwambtenaar en ceremoniespreekster waren termen die ik in willekeurige volgorde gearceerd op mijn roadmap had geschreven. Deze roadmap had ik gemaakt tijdens een geweldige coach sessie, welke ik vorig jaar gevolgd had.
Heel toevallig (geloof jij eigenlijk in toeval? Ik niet!) kwam er in mei een vacature vrij bij de gemeente Voorst voor een Babs. Dit was mijn kans! Vol goede moed schreef ik een enthousiaste brief en ja hoor, ik mocht op speeddate, hoe fijn was dat! Na een leuke kennismaking ging ik door naar de tweede ronde en daarvoor mocht ik een fake bruidspaar in de echt verbinden met bijbehorende inspirerende speech.
Ik was dolenthousiast, zo iets leuks had ik nog nooit eerder gedaan. Met een tikkeltje gezonde spanning ging ik stralend en in mijn mooiste kleren op pad. Dit zou mijn dag gaan worden! De speech ging heel goed, er werd gelachen en het bruidspaar zei volmondig “JA!”.
Maar helaas waren er ook andere heel goede kandidaten en werd ik net niet de Babs. Dat ik hiervan behoorlijk baalde is zacht uitgedrukt, maar voor mij was toen wel helemaal duidelijk dat dit is wat ik wil gaan doen. De liefde van mooie stellen vatten in persoonlijke woorden. Het liefst met een beetje allure (dat wil zeggen in stijl), want daar houd ik wel van!
O ja, ik houd ook heel erg van sushi 🙂 en ik heb besloten alleen nog maar dingen te gaan doen waar ik van houd. Vandaar deze spontane foto, die overigens gemaakt is in Kaapstad, van alweer bijna 2 jaar geleden. Toen aten mijn dochter en ik elke dag sushi 🙂
later meer over mijn stappen richting het ondernemerschap
www.antoinettetrouwt.nl